"Karminowe serce"- Dorota Gąsiorowska- recenzja przedpremierowa

Witajcie.
Dzisiejszą recenzję rozpocznę od cytatu.

„Czasami, kiedy wszystkie drogi prowadzą donikąd, ucieczka wydaje się

jedynym rozwiązaniem”*

        Powyższe słowa pochodzą  z nowej  książki Doroty Gąsiorowskiej „Karminowe serce”,

którą dzięki uprzejmości  Wydawnictwa Między Słowami  miałam przyjemność przeczytać jeszcze przed premierą, która będzie miała miejsce już za kilka dni, bo 3 października 2018 roku.

W tym poście, aby podsycić Wasze oczekiwanie uchylę rąbka tajemnicy i napiszę o  czym jest ta powieść oraz  podzielę się z Wami moimi odczuciami po przeczytaniu tejże przepięknej historii.

 

Laura jest uznaną graficzką z własną działalnością gospodarczą toteż może pracować w dowolnym miejscu na ziemi. Jej świat po traumatycznym życiu z Edwardem i po śmierci najdroższej jej sercu istoty rozpadł się na tysiące kawałków. Emocjonalnie wyczerpana, z coraz mniejszym poczuciem własnej wartości  postanawia opuścić Warszawę i zamieszkać w Bukowej Górze w Małopolsce. To właśnie tam „gdzie jak okiem sięgnąć rozpościerały się łąki”**, a w lasach rosły „buki o srebrzystej korze i wysokie graby”***  kupiła stary dom  by rozpocząć nowy etap w życiu. Tej migracji przeciwna była jej przyjaciółka Agata nauczycielka języka angielskiego w jednej z warszawskich szkół.

Towarzyszem życia Agaty jest staruszek Beniamin, dwudziestoletni kundelek. O Laurę martwią się także jej rodzice Irena i Adam, którzy od lat mieszkają w Berlinie. Wprawdzie Adam nie jest biologicznym ojcem Laury ale przywykła go  traktować jak ojca .A on całym swoim jestestwem  kochał  i dbał o nią tak,  jakby była jego własnym dzieckiem.

Laura rozpoczyna życie, w nowym a raczej w starym odremontowanym domku, w którym „z każdą chwilą czuła, że coraz bardziej go lubi”****. Czy  uda jej się przegonić demony przeszłości i odnaleźć wewnętrzny spokój? Już w pierwszym dniu poznaje dziewięcioletniego Michałka, do którego bardzo się przywiązuje odnajdując w nim namiastkę tego, co bezpowrotnie utraciła? Ale czy na pewno bezpowrotnie? Zaprzyjaźnia się  z mamą  chłopczyka, z jej rodzicami, którzy prowadzą w miasteczku cukiernię, wytwarzając przesmaczne pralinki i  serwując gorącą czekoladę, która ma być remedium na wszelkie zło!

Bohaterka staje się swego rodzaju atrakcją w Bukowej Górze, Tak to się dzieje w społeczności małych miejscowości, że nowy mieszkaniec a w tym przypadku mieszkanka wzbudza zainteresowanie tubylców. I u jednych zyskuje sympatię, u innych niechęć a dla innych staje się powodem do intryg i prowokacji. Czym  dla Iwonki skończą się próby wszelkich knowań wobec Laury? Czy Adamowi, któremu coraz bardziej podoba się nowa mieszkanka Bukowej Góry uda się zapobiec nieszczęściu?

Dziewczyna podoba się też Błażejowi, którego spotkała w przydrożnym zajeździe jadąc do swojego domku i wobec, którego popełniła  swego rodzaju faux pas. I co ciekawe bohaterka zaczyna coraz częściej  spotykać go  na swojej drodze a jej serce nie pozostaję obojętne na urok przystojnego pana doktora a zarazem wujka …czyjego wujka? Do Laury w konkury uderza też „podstarzały kawaler z dużym przebiegiem”*****  Jak zakończą się amory amanta Witusia, który „wciąż myśli, że jest najlepszą partią w okolicy’’******, a wybrankę obdarowuje  przeterminowaną i to kilka lat bombonierką???

Pomimo wielkiej przychylności mieszkańców Bukowej Góry Laurę od czasu do czasu dopada przygnębienie a widok każdego mężczyzny, który jest ubrany w płaszcz i jest blondynem wprawia w zdenerwowanie i wręcz w histerię. Czy potrafi uwolnić się od trudnych doświadczeń z przeszłości?

Swoją tajemnicę skrywa także Hania, mama Michałka i Agnieszka, mama Jarka. Czy obie te kobiety na nowo zostaną pokochane?Jedna przez mężczyznę a druga przez syna?

Dorota Gąsiorowska w „Karminowym sercu” wzrusza, intryguje i prawie do ostatniej kartki trzyma w tajemnicy informację o tym, co oprócz dyktatorskich zapędów  Edwarda doprowadziło na skraj załamania nerwowego Laurę. Bo chociaż mężczyzny dawno już nie ma w jej życiu, to nawet myśl o nim wywołuje „w niej lęk, gniew, niemoc”******* . „Czy ból w końcu kiedyś minie?”********  - pytała samą siebie patrząc załzawionymi oczami na fotografię, której nie chciała oglądać i którą skrywała sama przed sobą?!  A to zdjęcie, wracało jak bumerang "znajdując" Laurę i na nowo rozdzierając jej serce. 

Czy czekoladowe serce, wykonane w magicznej formie, w pracowni Rozalii i Gabriela spełni marzenia Laury, tak jak spełniło marzenia pierwszych właścicieli Złotego Serca? Kiedy trochę bezmyślnie wrzucała i mieszała składniki czekolady mającej wypełnić niezwykłą formę

„Myślała o kimś, kto teraz właściwie był już tylko nierealną iluzją utkaną z przejrzystych myśli pełnych miłości, którą brutalnie wydarto jej z serca”*********

 i nagle....

„…poczuła coś,czego nie doświadczyła od dawna. Powoli, lekko i trochę nieśmiało zaczęła oddychać z nadzieją. Choć wiedziała,że to, o co prosi, nie ma szansy na spełnienie,dotarło do niej,że może przyjść do niej inny, nieoczekiwany sposób”**********

 

Dorota Gąsiorowska w swojej powieści w doskonały sposób opisuje emocje targające Laurą, Iwoną, Agnieszką …Ukazuje coraz rzadziej spotykaną wśród nas empatię jaką wzajemnie okazują sobie mieszkańcy Bukowej Góry. Tam nikt nie jest obojętny na los drugiego człowieka!Autorka budzi w nas wrażliwość, tkliwość na losy bohaterów, które być może i oby nie stały się udziałem nas lub kogoś z naszych bliskich.Bo powieść to fikcja literacka ale życie potrafi pisać różne scenariusze! 

I na koniec oprócz zachęty do przeczytania tej wspaniałej, chwytającej za serce i wyciskającej łzy z  oczu powieści chcę przytoczyć fragment opisu krajobrazu jaki widać było z drzwi domku Laury. Krajobrazu, jaki można spotkać na terenie Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego, który mi "pasuje" do książkowej Bukowej Góry. Ale czy to w tamtych okolicach autorka umiejscowiła Bukową Górę? Nie wiem! Może kiedyś na jakimś spotkaniu autorskim Pani Gąsiorowska zechce sama odpowiedzieć na to pytanie.

"Ciepłe jesienne barwy codziennie zdawały się zmieniać odcień, a ten sam fragment krajorazu, któremu jeszcze wczoraj się przyglądała, dziś wydawał się już inny. Kolorowe jarzębiny obscyhały pomiędzy pożółkniętymi pióropuszami liści i tylko czerwień niewielkich owoców głogu wciąż błyszczała żarliwie na tle gęstych, uformowanych w żywopłot krzewów. Przyroda lekko usypiała, kołysana miłym zaborczym wiatrem, który coraz częściej zabierał ze sobą wspomnienia ciepłych dni."***********

Recenzja długa, ale w kilu słowach nie da się opisać tego co Dorota Gąsiorowska zawarła w tej magicznej, pachnącej czekoladą powieści. Na te jesienne dni i długie wieczory szczerze Wam polecam" Karminowe serce"- przepiękną historię, której premiera już niebawem.

Książka przeczytana w ramach wyzwań: 52 książki

Przypisy:
*D.Gąsiorowska:"Karminowe serce", Wydawnictwo Między Słowami, Kraków 2018, s.5
**Tamże, s. 17
***Tamże, s. 17
****Tamże, s. 23
*****Tamże, s.153
******Tamże, s.153
*******Tamże, s.314
********Tamże, s. 409
*********Tamże, s. 243
**********Tamże, s. 243
***********Tamże, s. 133 


Polecam,
Katja