Witajcie,
Nakładem Wydawnictwa Filia
ukazała się książka Joanny Tekieli „Niebieski ogród”. Przepiękna okładka przedstawiająca ogród w niebieskim kolorze przyciąga
oczy i zachęca do lektury. Lektury nieco innej do tych znanych miłośnikom
twórczości pisarki.
„Tak łatwo przyklejamy ludziom etykietki ocenimy… I tyle jest wścibskich osób, które najczęściej zajrzałyby sąsiadowi do łózka, ale gdy pojawia się problem, gdy trzeba pomóc, to nagle stwierdzają, że nie będą się wtrącać w cudze sprawy.”
W małym miasteczku Średnie od
zawsze wielkim zainteresowaniem cieszyło się domostwo Feliksa Starzeckiego. Otoczony parkanem dom, zaniedbany ale ze śladami dawnej świetności ogród był
tematem rozmów mieszkańców miasteczka, różnych najdziwniejszych domysłów, domniemań, hipotez. Te wszystkie koncepcje plus fakt ,że właściciel od
dłuższego czasu nie opuszczał swojej posesji spowodowały, że Starzeckiego
nazywano Trupielcem. Zakupy niezbędne do życia dostarczał mu Kamil, który
pewnego razu wiedziony młodzieńczą i zakładem z kolegami ciekawością
próbuje zrobić zdjęcia wnętrza domu ale dziwne stukoty ,przelatujące sowa i
kruk odstraszają chłopaka. Kiedy pewnego dnia Kamil nie znajduje w sieni
skrzynki, w której zostawiał zakupy ,wchodzi za kotarę i odkrywa ,że właściciel
nie żyje. Nieco później okazuje się, że Feliks Starzecki swój majątek podarował
parafii. W trakcie inwentaryzacji majątku przeprowadzanego przez panią Danusię,
wikarego Franka i Kamila okazuje się ,że Starzyński postrzegany od lat jako dziwak,
ekscentryk w rzeczywistości był człowiekiem ,którego mocno doświadczyło życie
.A największą wartością podarowanego parafii majątku jest kilka wartościowych
dzieł sztuki oraz piwnica ,która rozjaśnia tajemnicę Starzeckiego i jego
miłości Doroty Pawlickiej.
„Niebieski ogród” to powieść,
której akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych, pełna emocji, tajemnic,
opisująca najrozmaitsze barwy życia. To książka, w której miłość oznacza
szacunek, poświęcenie, wiarę w partnera i wierność aż po grób. Ale to również
historia o chorym, skomplikowanym, trudnym ,wyniszczającym siebie i
niszczących innych uczuciu. Piękny język jakim posługuje się autorka, dbałość o
detale powoduje, że łatwo sobie zwizualizować miejsce akcji i bohaterów. Książkę czyta się z zainteresowaniem i wielką przyjemnością, tajemnice
wciągają tak, że trudno lekturę odłożyć a niektóre fragmenty powodują, że
serce ściska żal i rozgoryczenie na to czego doświadczyli Feliks i Dorota.
Powieść skłania do refleksji nad
niezrozumieniem ludzkich zachowań, nad ocenianiem kogoś bez poznania jego
życia, o samotności, o wierności, o przewrotności i nieprzewidywalności
ludzkich losów.
Trochę żal mi, że autorka nie
pociągnęła tematu o tym co się stało z dzieckiem Doroty. A może będzie to temat
kolejnej Jej powieści .
Piękna lektura, nieco inna od tych, do których przyzwyczaiła nas Autorka. To jakby nowa jakość w Jej twórczości. Serdecznie polecam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz