"Trzeba marzyć"- Bogna Ziembicka- recenzja przedpremierowa

Witajcie,

W poniedziałkowy ranek odebrałam z poczty przesyłkę od Wydawnictwa Filia, która zawierała najnowszą książę Bogny Ziębickiej pt. „Trzeba marzyć”. Jest to drugi tom z cyklu „Willa Pod Jodłami”. Premiera książki już jutro, 27.10.2021r. a ja w dzisiejszy wieczór pragnę podzielić się z Wami moimi odczuciami po przeczytaniu tejże książki.

Gdyby ktoś z Was chciałby przypomnieć sobie bohaterów i wątki  tomu pierwszego, odsyłam Was do recenzji, którą znajdziecie tutaj.

 

Minął rok od czasu przeprowadzki Jagi do domu nad jeziorem w Zagórzu. Piękna okolica, mili sąsiedzi i malutkie, wyważone  sukcesy w pracy spowodowały, że dziewczyna się uspokoiła wyciszyła, z nadzieją i radością spogląda w przyszłość. Duży wpływ na ten wewnętrzny spokój ma jej przyjaciel Damian i Pareras. Mela, siostra Jagi jest cenionym chirurgiem -  przebywa w Stanach Zjednoczonych gdzie doskonali  teorię i praktykę z dziedziny medycyny. W Polsce niecierpliwie czeka na nią Mateusz, z którym zamierza stworzyć rodzinę.Ich związek próbuje rozbić dawny przyjaciel Meli , który robi wszystko, posługując się niezbyt uczciwymi metodami by tylko dziewczynę odzyskać. Czy mu się to uda?

W powieści „Trzeba marzyć” powraca wątek z czasów przedwojennych, kiedy to Pani Aniela była agentką polskiego wywiadu. Autorka w tym tomie dopowiada historię Anieli, Róży i innych bohaterów, przypomina  między innymi  o okrutnych działaniach NKWD .

 

„W Europie Wschodniej zawsze jest źle.

W Europie Wschodniej odbywa się.

W Europie Wschodniej zawsze jest niemile.

Był człowiek i już nie ma człowieka za chwilę”*

 

W historii Aleksy, Ziembicka pokazała prawdę, o której wiele osób, które wyemigrowało w latach osiemdziesiątych ub nie chce mówić czy też przyznawać się do tego, co przeszli na obczyźnie.

„Ja czułam się jak bohaterka, rozumiesz uciekinierka zza żelaznej kurtyny, odważyłam się powiedzieć „nie” systemowi, tymczasem tutaj nikogo to nie obchodziło, sympatia dla nas, ofiar stanu wojennego, wyparowała, a może w Wiedniu nigdy jej nie było. Wolnego świata nie interesował tamten nasz, nikt o nas nic nie wiedział, byliśmy tylko ciężarem, tak jak dzisiaj uchodźcy z Afryki” **

 

A jak potoczyły się losy innych bohaterów występujących w pierwszym tomie „Willi Pod Jodłami”? O tym przeczytacie w książce „Trzeba marzyć”, która już znajduje się na księgarskich półkach.

„Trzeba marzyć ” to powieść obyczajowa z wieloma wątkami, którą czyta się szybko i przyjemnie. Autorka ubarwiła tę lekturę opisami zagórzańskiej przyrody, Krakowa, ale wplotła też w treść wiele informacji z różnych dziedzin np. historii, kultury, geografii, z którymi nie spotykamy się, na co dzień. Nie brak w książce zabawnych zdarzeń, humoru a wszystko to powoduje, że to doskonała lektura na długie jesienne wieczory. Bohaterowie są realni a ich przeżycia, doświadczenia zmuszają do refleksji i zadumy nad tym, co naprawdę w życiu jest ważne i o co powinniśmy zadbać, walczyć.

 

„Życie bez przyjemności nie trwa dłużej tylko się dłuży…” ***

Autorka podkreśla wartość przyjaźni, sąsiedzkiej empatii, doświadczenia starszych, odwagi w życiu by coś zmienić, poznać i zaznać czegoś nowego. Każdy rozdział podobnie jak w tomie pierwszym rozpoczyna się wierszem, który ma nas wprowadzić w odpowiedni nastrój, klimat. Również przepiękna okładka przyciąga, wabi i zachęca do sięgnięcia po tę powieść.

Serdecznie polecam a Wydawnictwu Filia dziękuję za przesłany do recenzji egzemplarz.

PAMIĘTAJCIE : Premiera książki już jutro, 27.10.2021r

 

Przypisy:

*B.Ziembicka:"Trzeba marzyć", Wydawnictwo Filia, Poznań, 2021, s. 200

**Tamże, s. 125

***Tamże, s. 342

Polecam!

Recenzja powstała przy współpracy z Wydawnictwem Filia. 

 Katja