"Jej portret"- Anna H. Niemczynow - recenzja przedpremierowa

Naprawdę, jaka jesteś nie wie nikt
Bo tego nie wiesz nawet sama Ty
W tańczących wokół szarych lustrach dni
Rozbłyska Twój złoty śmiech
Przerwany w pół czuły gest
W pamięci składam wciąż
Pasjans z samych serc....

                

 

Witajcie,

Przed momentem skończyłam czytać najnowszą powieść Anny H. Niemczynow pt. ”Jej portret”. Premiera tej wyjątkowej książki planowana jest na 30 stycznia 2019 r. Ja przeczytałam ją dzięki uprzejmości Wydawnictwa Filia, za co bardzo dziękuję. Już teraz radzę Wam wypatrywać tej niezwykłej powieści w księgarniach, ponieważ uważam, że jest to obowiązkowa lektura zarówno dla Pań ale i Panów. Dlaczego? Za moment zapoznacie się z moimi przemyśleniami. Zapraszam.

„Kiedyś było ważne to, co czuję ja. Mogłam się na tym koncentrować godzinami rozprawiając o miłości. Kogo dziś obchodzą moje uczucia? Jestem matką, żoną…”*

Ona i on zapatrzeni w siebie, nie liczący godzin i minut. To zakochani, dla których świat może nie istnieć. Zapewne każdy z nas był kiedyś zakochany, czuł motyle w brzuchu, które były bodźcem do kolejnych, nigdy nie kończących się spotkań. Plany, nadzieję, świetlana przyszłość ubrana w realizacje wspólnych marzeń powodują, że młodzi ludzie łączą się ze sobą, i podejmują decyzję o wspólnym życiu. I o ile na samym początku jest miło, przyjemnie, to z upływem mijającego czasu, pochłonięci codziennymi obowiązkami, przestają zauważać potrzeby tych, z którymi współtworzą rodzinę. Słowa takie jak „zaraz”, „potem”, „śpieszę się”, „nie teraz” dziwnie powszednieją i niejednokrotnie na stałe wpisują się  w codzienną konwersację. To właśnie te sformułowania, oraz po macoszemu potraktowany kontakt z najbliższymi powodują, że człowiek  zaczyna żyć obok drugiej osoby. Motyle z brzucha odfrunęły w nieznane, a dotychczas  niekończący się wspólnie spędzony czas, znów ma 24 godziny w nieustającym deficycie. Kolory miłości nabrały pasteli, po czym natychmiast wyblakły, a  codzienność namalowana w odcieniach szarości, znów serwuje troski, problemy, zmartwienia i brak zrozumienia w hurtowych ilościach…. A jeśli nie ma choć krzty zrozumienia, to tuż za rogiem już czeka pokusa… i jest na wyciągnięcie ręki.

‘Świat z nas zadrwił. Pomylił się okrutnie, wtedy, dwadzieścia lat temu. Pomylił się też  teraz , krzyżując ponownie nasze drogi”.**

„Jej portret” zaciekawił mnie od pierwszych kart. To historia bardzo życiowa, pełna ludzkich dramatów, które na długo zapadają w pamięć. Czytając powieść wielokrotnie zastanawiałam się nad tym, jakimi  celami kierują się Maja oraz Marcel, jaki jest ich system wartości ? Mocno intrygujący był dla mnie też, sam  tytuł książki. Dlaczego właśnie taki wybrała Anna Niemczynow dla swojej powieści  i czy coś ma w sobie zakodowane? Myślę, że każdy z Was zinterpretuje go na swój sposób. I choć bardzo na miejscu jest tutaj fragment piosenki, którą zacytowałam na  początku recenzji, to chciałam zaznaczyć, że historia  Mai Preis przedstawiona w książce, absolutnie nie tyczy się tylko i wyłącznie  kobiet. Wg. mnie tę powieść, z dużym powodzeniem można zaliczyć do tego kanonu literatury polskiej, który ma charakter ponadczasowy i uniwersalny. A korzystając z tej wiedzy,  mądrość pozyskaną z lektury, możemy  odnieść również do męskiej części społeczeństwa. Dlatego tak jak napisałam na początku, uważam, że „Jej portret” powinni przeczytać też panowie, by poznać przemyślenia, oczekiwania i  przede wszystkim pragnienia kobiet, których być może nigdy nie usłyszą z ust swoich żon, czy partnerek. Bo przecież siłą  rzeczy, choć znacznie różnimy się fizycznie, to jednak  w sferze psychicznej operujemy na tych samych uczuciach, co nasi panowie. Nie sposób przecenić jej wartości w tym względzie, że naszą kobiecą wiedze skutecznie uzupełni w istotne informacje  i łatwiej pojmiemy co czuje mężczyzna. Bo jak zapewne  wiecie, nasi panowie zazwyczaj wylewni nie są, i ciężko im  podzielić się  tym, co leży na przysłowiowej „wątrobie”.  

„Dziś wiem, że nie zbuduje się szczęścia na cudzej krzywdzie”

„Jej portret” to świadectwo dwojga ludzi. Ludzi którzy się pogubili, którzy pomimo, że mieli tak naprawdę wszystko, czytaj rodzinę, pieniądze, dostatnie życie, nie posiedli najważniejszego… zrozumienia względem siebie. Zatem gdy nadeszły trudniejsze dni i gdy życie ciężko ich doświadczyło, to zabrakło chęci do rozmowy, a może i wiedzy, jak te rozsypane elementy życiowej układanki, zwanej codziennością na nowo poskładać.  Dlatego nigdy nie należy zapominać, że  w tym pociągu życia nie podróżujemy sami, że właśnie skazaliśmy najbliższą nam osobę na ostracyzm i  wysłaliśmy do innego przedziału, najgorszej z możliwych kategorii. Jednak nie możemy pozwolić, aby ktoś nam najbliższy „wysiadł” z naszego wspólnego życia, na najbliższej stacji… Bo  receptą na prawdziwe szczęście są  słowa, lecz  nie te przypadkowe. Bo czasami całe zdanie nie zastąpi tych dwóch najważniejszych, świadczących o  sile uczucia oraz o tym, że jest się najważniejszym, najważniejszą.  W związku skażonym codziennością, liczą się przede wszystkim obecność, oraz …czyny, te najmniejsze, które jednak są największym fundamentem uczucia dwojga ludzi. Co masz zrobić dla ukochanej osoby jutro,  zrób dziś…co chcesz jej powiedzieć jutro… powiedz właśnie teraz, bo…jutra może nie być. I właśnie o  tym jest ta książka…

Uważam, że „Jej portret”  to powieść, koło której nie da się przejść obojętnie i  która poprzez poruszaną tematykę, zalicza się do tych trudnych,  nie łatwych. Ale nie da się i nie można jej zignorować. Bo to książka nasączona  cennymi  radami, oraz taka, którą czyta się często między wersami, to drogowskaz wskazujący na prawdziwe, dziewicze wartości.  Autorka pisze tak naprawdę o nas wszystkich, o związkach w których lewitujemy, o małżeństwach w których trwamy. Tematy ważne i szerokie jak rzeka… lecz nie jedyne.  Jeśli chcecie się dowiedzieć o czym jeszcze jest ta wyjątkowa powieść przeczytajcie najnowszą książkę Anny H. Niemczynow pt. „Jej portret”.

Za możliwość przeczytania powieści raz jeszcze dziękuję Wydawnictwu Filia.

Książka została przeczytana w ramach wyzwań: 52 książki

Przypisy:

*A.H. Niemczynow:"Jej portret", Wydawnictwo Filia, Poznań, 2019, s. 249

**Tamże, s. 249

*** Tamże, s. 306

Polecam, sięgnijcie po tą powieść, szczerze polecam.

Katja