"Miłość w Pensjonacie Samotnych Serc"- Zofia Ossowska

Witajcie!

Dzisiaj chciałabym Was zabrać powtórnie do Pensjonatu Samotnych Serc, domu znajdującego się w mazurskiej krainie nad urokliwych jeziorem, otoczonego przepięknym mieszanym lasem. A w środku czekać na Was będzie przemiła pani Wiesia, która zawsze znajdzie czas, pokrzepienie dla zmęczonego, rozgoryczonego i zawiedzionego pensjonariusza. Za otrzymany egzemplarz recenzencki bardzo dziękuję Wydawnictwu Filia.

 

Z właścicielką pensjonatu i jej wczasowiczami spotkaliśmy się w pierwszym tomie serii pt. ”Pensjonat Samotnych Serc”. Wówczas poznaliśmy nie tylko właścicielkę urokliwego domu,  smakowitą szarlotkę, jej syna, który leczy rany po rodzinnej tragedii  oraz Matyldę, która próbuje odzyskać równowagę fizyczną i psychiczną po życiowych perypetiach. Dla przypomnienia recenzje tej książki znajdziecie tutaj.

W drugim tomie zatytułowanym  „Miłość w Pensjonacie Samotnych Serc” poznajemy nie tylko  dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu oraz nowe postacie, które nieco namieszają wydawać by się mogło uporządkowanym już życiu Matyldy i  Artura. Serce i empatia pani Wiesi jest tak duża, że przygarnia do pensjonatu Filipa, jego córkę Amelkę  i swoją koleżankę Józię chociaż ta akurat ma okazały dom w tej samej miejscowości .

 

Matylda, która chyba w wzajemnością zakochała się w Arturze, nagle musi skonfrontować swoją rozkwitającą sympatię z uczuciem do Filipa, swej pierwszej miłości. Pani Józia, która po miesiącach smutków, rozżalenia, opuszczenia spowodowanego śmiercią męża przechodzi metamorfozę zewnętrzną i wewnętrzną. Staje się kobietą atrakcyjną i pożądaną do tego stopnia, że musi szukać schronienia u pani Wiesi przed tropiącym ją , zakochanym w niej adoratorem. Jak potoczą się losy zakochanych w sobie par? Czy Matyldzie uda się rozproszyć, rozegnać zazdrość i niepewność Artura w aspekcie ich relacji? Czy pani Józia zaufa panu Fredziowi? Co zrobi Filip, czy odnajdzie wewnętrzny spokój, przestanie nadużywać alkoholu?

 

 

Autorka stworzyła powieść, która przedstawia losy normalnych ludzi ze wszystkimi bolączkami życia. Ci pokiereszowani psychicznie bohaterowie odnajdują spokój i zrozumienie, chęć do dalszego normalnego życia na mazurskiej ziemi, w domu pani Wiesi, która potrafi wysłuchać, zrozumieć i pocieszyć.

Problemy, w jakie pisarka ubrała bohaterów są zgryzotami, udrękami, rozterkami dotykającymi wielu z nas. Miłość, śmierć bliskiej osoby, wcześniej lub później są udziałem każdego człowieka, ale

„[…]trzeba żyć dalej i przede wszystkim odnaleźć w sobie na nowo szczęście.”*

a „[…]uczucia zawsze są takie same, bez względu na pokolenie.”**

Cała ta historia to swego rodzaju recepta dla tych, co w życiu doświadczyli różnych traumatycznych przeżyć. Oczywiście autorka nie gwarantuje, że spotkamy na swojej drodze empatyczną panią Wiesie ale pensjonaty w najbardziej urokliwych miejscach nie tylko Mazur już na pewno tak. A przyroda odgrywa niebagatelną rolę w naszym samopoczuciu.

Książka emanuje ciepłem, spokojem, odrobiną dreszczyku, przepięknymi opisami mazurskiej natury. Napisana ładnym językiem, czyta się szybko i chciałoby się być tam, w tym niosącym radość i ukojenie Pensjonacie Samotnych Serc.

Czegoż więcej można wymagać od lektury, która ma nam dać odprężenie, zadowolenie, wnieść trochę optymizmu w nasze życie?

Serdecznie polecam wszystkim do przeczytania obydwa tomy o Pensjonacie Samotnych Serc. Ja z niecierpliwością czekam na tom trzeci i raz jeszcze dziękuję Wydawcy za możliwość poznania dalszych perypetii bohaterów pensjonatu.

 

 

Przypisy:

*Z.Ossowska:"Miłość w Pensjonacie Samotnych Serc", Wydawnictwo Filia, Poznań, 2021, s. 144

**Tamże, s. 148

 

Polecam,

Katja