Agnieszka Panasiuk- "Dworek"- recenzja patronacka

 Witajcie!

Dzisiejszy mój wpis to recenzja czwartego tomu z cyklu „Sekrety Białej” pt. „Dworek”. Autorką jest Agnieszka Panasiuk, która w swojej twórczości łączy dzieje południowego Podlasia z teraźniejszością.

Bohaterkami wszystkich czterech tomów są cztery mieszkanki Białej: Zuza, Marysia, Dorota i Anka, które kiedyś w dzieciństwie przyrzekły sobie, że jeśli kiedykolwiek będą brać ślub, to tylko w Białej i wzajemnie będą sobie świadkować.

W poszczególnych tomach historia życia jednej z nich, oczywiście w dorosłym życiu, jest tematem wiodącym w fabule teraźniejszej.

W „Dworku ” tą postacią wiodącą jest Anka.

„Romantyczna miłość istnieje wyłącznie na kartach powieści. Tylko tam, bo w realnym świecie jest ewidentnie nieżyciowa.”

Anka jest romantyczką. Pracuje w miejskiej bibliotece, ale pasją jej życia jest przeszłość południowego Podlasia. To historia i kultura tych ziem pozwalają jej zapomnieć o perypetiach, które stały się jej udziałem, a które nie pozwalają cieszyć się pracą, kochającą rodziną, wiernymi koleżankami i Łukaszem, który darzy ją prawdziwym uczuciem, którego ona przyjąć nie może czy nie chce. Dlaczego…?

„Miłość to uczucie zwyczajne i pospolite, przy którym nie wybuchają fajerwerki ani nie zatrzymuje się czas. Miłość to codzienność.”

Jej marzeniem jest ocalić od zapomnienia wszystkie pamiątki materialne i niematerialne, które dotyczą Białej i okolic.

Pewnego dnia w jej ręce trafia kilka pożółkłych kartek z 1919 roku. To gazetka „Przedświt” wydawana przez tajemniczą panią Norę. Anka postanawia odnaleźć inne numery tejże gazetki, w których opisana jest sytuacja gospodarcza i polityczna ziem bialskich po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku oraz w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1919-1921.

Autorka, wprowadzając do fabuły fragmenty gazetki „Przedświt” z 1919 roku, przybliżyła nam cenne informacje z wydarzeń z okresu, który dla większości jest niezbyt znany. Ten zabieg pozwolił poznać fakty z życia mieszkańców Podlasia, ich niestrudzoną walkę o odzyskaną Polskę w 1918 roku, wkład 34. Pułku w obronę młodej Ojczyzny, ale także bestialstwo żołnierzy radzieckich, Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski (POLREWKOM). Kradzieże, palenie domostw, pól z zasiewami, gwałty – to była codzienność tamtych dni.

Agnieszka Panasiuk w tej podwójnej narracji podkreśla cechy mieszkańców Podlasia – współcześnie: przyjaźń, branie życia we własne ręce w zgodzie ze swoimi celami i marzeniami, a w przeszłości: środki materialne, odwagę, niejednokrotnie swoje życie, by wolna Polska istniała. Prawość, humanitarność, po prostu człowieczeństwo jest zawsze obecne u Podlasian bez względu na historyczne zawirowania.

Panasiuk po raz kolejny podkreśla nigdy nieprzemijające wartości: przyjaźń, rodzinę, życiową zaradność, pracę, która rozwija i daje satysfakcję, oraz odpowiedzialność za życie swoje i innych.

Lektura dostarcza wielu informacji i emocji, a język, jakim jest napisana, sprawia, że możemy łatwo zwizualizować obrazy, które na długo utrzymają się w pamięci.

„Dworek” to powieść historyczno-obyczajowa, w której autorka przybliża nam walory geograficzne, turystyczne, ale także tradycje, obyczaje i obrzędy mieszkańców południowego Podlasia, których nie spotkamy w innych regionach Polski. Z każdej strony książki przebija znajomość historii i etnografii, marzenia o rozwoju kulturalnym i gospodarczym Białej Podlaskiej, oraz potrzeba upamiętnienia przeszłości. Widać umiłowanie tych ziem przez autorkę.

Polecam,

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Szara Godzina.

Katja