"Niebieski ogród "- Joanna Tekieli

 Witajcie,

 

Nakładem Wydawnictwa Filia ukazała się książka Joanny Tekieli „Niebieski ogród”. Przepiękna okładka przedstawiająca ogród w niebieskim kolorze  przyciąga oczy i zachęca do lektury. Lektury nieco innej do tych znanych miłośnikom twórczości pisarki.

„Tak łatwo przyklejamy ludziom etykietki ocenimy… I tyle jest wścibskich osób, które najczęściej zajrzałyby sąsiadowi do łózka, ale gdy pojawia się problem, gdy trzeba pomóc, to nagle stwierdzają, że nie będą się wtrącać w cudze sprawy.”

W małym miasteczku Średnie od zawsze wielkim zainteresowaniem cieszyło się domostwo Feliksa Starzeckiego. Otoczony parkanem dom, zaniedbany ale ze śladami dawnej świetności ogród był tematem rozmów mieszkańców miasteczka, różnych najdziwniejszych domysłów, domniemań, hipotez. Te wszystkie koncepcje plus fakt ,że właściciel od dłuższego czasu nie opuszczał swojej posesji spowodowały, że Starzeckiego nazywano Trupielcem. Zakupy niezbędne do życia dostarczał mu Kamil, który pewnego razu wiedziony młodzieńczą i zakładem z kolegami  ciekawością próbuje zrobić zdjęcia wnętrza domu ale dziwne stukoty ,przelatujące sowa i kruk odstraszają chłopaka. Kiedy pewnego dnia Kamil nie znajduje w sieni skrzynki, w której zostawiał zakupy ,wchodzi za kotarę i odkrywa ,że właściciel nie żyje. Nieco później okazuje się, że Feliks Starzecki swój majątek podarował parafii. W trakcie inwentaryzacji majątku przeprowadzanego przez panią Danusię, wikarego Franka i Kamila okazuje się ,że Starzyński postrzegany od lat jako dziwak, ekscentryk w rzeczywistości był człowiekiem ,którego mocno doświadczyło życie .A największą wartością podarowanego parafii majątku jest kilka wartościowych dzieł sztuki oraz piwnica ,która rozjaśnia tajemnicę Starzeckiego i jego miłości Doroty Pawlickiej.

„Niebieski ogród” to powieść, której akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych, pełna emocji, tajemnic, opisująca  najrozmaitsze barwy życia. To książka, w której miłość oznacza szacunek, poświęcenie, wiarę w partnera i wierność aż po grób. Ale to również historia o  chorym, skomplikowanym, trudnym ,wyniszczającym  siebie i niszczących innych uczuciu. Piękny język jakim posługuje się autorka, dbałość o detale powoduje,  że łatwo sobie zwizualizować miejsce akcji i bohaterów. Książkę czyta się z zainteresowaniem i wielką  przyjemnością, tajemnice wciągają  tak, że trudno lekturę odłożyć a niektóre fragmenty powodują, że serce ściska żal i rozgoryczenie na to czego doświadczyli Feliks i Dorota.

 

Powieść skłania do refleksji nad niezrozumieniem ludzkich zachowań,  nad ocenianiem kogoś bez poznania jego życia, o samotności, o wierności, o przewrotności i nieprzewidywalności ludzkich losów.

Trochę żal mi, że autorka nie pociągnęła tematu o tym co się stało z dzieckiem Doroty. A może będzie to temat kolejnej Jej  powieści .

Piękna lektura, nieco inna od tych, do których przyzwyczaiła nas Autorka. To jakby nowa jakość w Jej twórczości. Serdecznie polecam!

Katja