"Szpital na peryferiach"- Malwina Ferenz- recenzja przedpremierowa

 Witajcie,

Nie tak dawno, bo nie dalej jak wczoraj, na facebooku Książkowe wieczory u Katji reklamowałam przesyłkę, którą otrzymałam od Wydawnictwa Filia. W białej puchatej kopercie znajdowała się najnowsza  powieść autorstwa Malwiny Ferenz  zatytułowana „Szpital na peryferiach”. Opis, który znajduje się na okładce  publikacji tak mocno mnie zaciekawił, zainteresował, że książkę przeczytałam w jeden dzień  i  dzisiaj chciałabym się z Wami podzielić moimi przedpremierowymi przemyśleniami na temat wspomnianej powieści. Zanim to jednak nastąpi pragnę przypomnieć, że premiera „Szpitala na peryferiach” już jutro, czyli 9.09.2020r.Warto zapamiętać tę datę, ponieważ głęboko wierzę, że po mojej recenzji zechcecie mieć w swoich biblioteczkach propozycję Wydawnictwa Filia.

 

Nim jednak przejdę do recenzji przedstawię nieco bliżej osobę samej autorki. Ferenz mieszka i pracuje we Wrocławiu, wraz z mężem wychowuje trzy córeczki a grono domowników powiększa kilkunastoletnia suczka i  gromadka  akwariowych rybek. Pani Malwina do tej pory napisała kilka powieści. Są to: ”Pora na miłość” , ”Anioły do wynajęcia”, ”Życie pełne barw”, ”Dni wypełnione słońcem”, ”Poranki o zapachu kawy”, „Na miłość boską”, ”Miłość z odzysku”. Myślę, że część tytułów jest Wam znanych. A jeśli nie to odsyłam do Waszych ulubionych internetowych i stacjonarnych księgarń, w których znajdziecie wymienione publikacje.

 

Malwina Ferenz po raz kolejny zabiera czytelnika w podróż do Wrocławia. Tym razem do…..szpitala i to nie byle jakiego. Tytuł „Szpital na peryferiach” w  większości  z Was zapewne skojarzy się z czechosłowackim serialem opowiadającym o prywatnych i zawodowych losach pracowników ortopedii w peryferyjnym, maleńkim czeskim szpitaliku. Telewizja Polska emitowała ten serial pod koniec lat siedemdziesiątych. Jak się okazuję, sama książka ze znanym filmem nie ma nic wspólnego, aczkolwiek jego akcja również rozgrywa się w szpitalu we Wrocławiu na ul. Fieldorfa 2. Wróćmy jednak do recenzowanej książki.

 

Aby Was zaciekawić recenzowaną publikacją uchylę rąbka tajemnicy  o czym jest „Szpital”. Na Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej trafiają z jednego wypadku uciekający na hulajnogach dwaj złodzieje, goniący ich również, na hulajnodze, policjant, biznesmen jadący pożyczonym od syna samochodem do kochanki, oraz para zakochanych zmierzająca na weekend do Szklarskiej Poręby. Hulajnogi tak uciekający jak i goniący ich aspirant Gałązka zarekwirowali przypadkowym jadącym na nich osobom. Wśród bohaterów jest ordynator zwany „Dziadu” liczący, że wreszcie odpocznie, bowiem zaczyna się długi majowy weekend zwany „świętem Matki Boskiej Grillującej”. Podczas lektury poznajemy trzęsącą całym oddziałem pielęgniarkę Krystynę i jeszcze nieskażonego rutyną, pełnego zapału lekarza stażystę zwanego Młodym. Jak to bywa w szpitalach jest też ksiądz kapelan Irek – kapucyn. Pomiędzy dorosłymi bohaterami powieści „kręci” się Tadziu Sosnowski, mały pacjent Oddziału Neurologii Dziecięcej tegoż samego szpitala. A, że ośmiolatkowi się nudzi, więc uprzyjemnia sobie czas zaglądając na kolejne oddziały i wymyślając na użytek pytających o jego rodziców różne historie. Jak się okazuje zakodowane zamki nie stanowią dla niego żadnej przeszkody, bowiem chłopczyna ma doskonałą pamięć do liczb. A to dopiero początek! 

„…zdążył zajrzeć praktycznie wszędzie i poznał szpital dokładnie z blokiem operacyjnym włącznie, choć tam akurat znalazł się czystym przypadkiem. Po pierwszej wpadce z powrotem, który nie okazał się taki niepostrzeżony, nabrał wprawy i teraz znikał oraz pojawiał się ponownie jak duch, pilnując by w porze wydawania posiłków już być w swoim łóżku i grzecznie czekać jak gdyby nigdy nic.”*

Nie będę Wam zdradzać tego, co się działo na szpitalnym oddziale ani jakie powiązania mają między sobą głowni bohaterowie i jaką rolę odegra Tadzio. Muszę jednak napisać, że czytaniu towarzyszyć Wam będą wybuchy śmiechu, bo niestety zachować powagę się nie da.

Malwina Ferenz stworzyła komedię kryminalną, pełną zabawnych, czasami wręcz absurdalnych sytuacji. W pomiędzy groteskowe, komiczne  zdarzenia wplotła codzienną i wcale nie śmieszną rzeczywistość z naszych domów ulic, szpitali i  relacji międzyludzkich. Na duży plus zasługują sympatyczni bohaterowi i cała otoczka szpitalna w której przyszło im żyć. Z powieści przebija nadzwyczajne poczucie humoru samej autorki i  jej perfekcyjna zdolność obserwacji naszego społeczeństwa. A wszystko to napisane jest jak się to mówi lekkim piórem.

 

Jeśli więc szukacie książki, która wywoła szeroki uśmiech na Waszych twarzach, koniecznie przeczytajcie „Szpital na peryferiach”. Jeśli ciekawi Was  co połączyło parę narzeczonych próbujących dość nietypowo zażegnać kryzys, dwójkę recydywistów oraz  czy kapelan może zaprzyjaźnić się z pytonem bezwzględnie sięgnijcie po „Szpital na  peryferiach”. Bo wystarczy uchylić lekko drzwi tytułowego szpitala by zostać  i to na maxa  wciągniętym w komedię pomyłek ( a może nie pomyłek), w której możne zdarzyć się dosłownie wszystko! Szczerze polecam, bo to doskonała lektura by, chociaż troszkę „rozśmieszyć” naszą, nie zawsze kolorową i wesołą codzienność.

Za możliwość otrzymania egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu Filia.

Przypisy:

*M.Ferenz:"Szpital na peryferiach", Wydawnictwo Filia, Poznań, 2020, s. 114

Polecam,

Katja