"Nić Arachny"- Renata Kosin

Witajcie,

Z początkiem tygodnia przychodzę do Was z kolejną recenzją, tym razem jednak powieści obyczajowej z zabarwieniem historycznym w tle.

Bukiet żółtych rudbekii zwanych też rotacznicą, umieszczony w glinianym wazonie, na szydełkowej serwetce rozłożonej na deskach starego stołu.  Obok puste  ptasie gniazdko. Tak prezentuje się okładka pierwszego tomu nowej sagi  Renaty Kosin "Nić Arachny - Siostry Jutrzenki".  Zazwyczaj staram się nie oceniać książki po obwolucie, ale wierzcie mi, patrząc na efekt końcowy pracy grafika, nie da się oderwać wzroku od  pięknie dobranej kolorystyki i widniejących elementów. Okładka wyjątkowo głęboko zapada w pamięć i jest, w moim odczuciu,  idealnym zaproszeniem  do poznania historii tajemniczej Arachny.

„Nić Arachny” to kolejna powieść autorstwa Kosin, którą przeczytałam z ogromnym zainteresowaniem. Premiera tej publikacji była całkiem niedawno, ledwie 4 września. Dlatego, jeśli moja recenzja Was odpowiednio zainteresuje, to śmiało możecie tę publikację nabyć w swoich ulubionych księgarniach. Ja swój egzemplarz otrzymałam od Wydawnictwa Filia, za co bardzo dziękuję.

Powieści obyczajowe z wątkiem historycznym skłaniają do podróży w czasie i dają wyjątkową możliwość poznania życia bohaterów, które znacznie różni  się od tego, nam współczesnego. Czytelnik zgłębiający taką historię,  niejednokrotnie zetknie się z faktem,  jak inne priorytety posiadała ichniejsza persona. Dla jednych była to religia, dla drugich rodzina, dla kolejnych szczytne idee. Jednak  pewne zachowania, jak się okazuje są ponadczasowe i mimo upływającego czasu wciąż aktualne… i między innymi o tym pisze w najnowszym dziele autorka.

Najnowsza powieść Kosin jest wyjątkowa i śmiem stwierdzić, że jest to najlepsza z dotychczasowych czytanych przeze mnie publikacji autorki. Zaznaczam, że książka nie należy do łatwych, a jej objętość ponad 500 stron mimowolnie może kogoś zniechęcić, ale wierzcie mi, warto poświęcić jej swój czas i wczytać się w niezwykle interesującą treść. Piękne, niezwykle plastyczne pióro pisarki opisuje najważniejsze wartości dla każdego Polaka. Być może dla młodszego pokolenia będą one z gatunku tych niemodnych i nieco archaicznych, ale dla większości z nas wciąż są aktualne i warto wyciągnąć je z lamusa. Mam tu na myśli szacunek dla tych co już odeszli, lojalność wobec bliźnich i wierność tradycjom. Wszystkie te wzorce  postępowania, obyczajowości i podtrzymania tradycji, oparte na przykładzie życia szlacheckiego rodu Śmiałowskich, w okresie kilku lat po Powstaniu Styczniowym, oraz  potomków  tego rodu, żyjących w latach tuż przed i w czasie transformacji ustrojowej lat osiemdziesiątych w Polsce. Dwutorowa akcja przenosi czytelnika do wsi Boguduchy, gdzie na "niewielkim wzniesieniu"* str 34,  znajduje się rodzinny dwór Śmiałowskich, zamieszkały przez dwóch braci, głowę rodu Jędrzeja wraz z rodziną i młodszego od niego brata, Witolda. Pierwszy mężczyzna daje się poznać jako  doskonały gospodarz, mąż i ojciec trojga dzieci. Jest to jednocześnie człowiek gwałtowny, raptus nie szczędzący swoim bliskim razów i przykrych słów. Zacięty patriota, dla którego tylko Bóg i Ojczyzna mają wartość, nie bacząc na konsekwencje. Drugi Witold, wyznający te same wartości co brat, jest łagodnym, rozważnym, dostrzegającym i najważniejsze dopuszczającym  inne rozwiązania dla wielu spraw, może z  lekka bałamut, lecz oddany przyjaciel hrabiego Brzostowickiego. Ten ostatni, to z kolei  sól w oku Jędrzeja.

Drugi "tor" powieści prowadzi akcję do Przytulisk, gdzie mieszkają potomkowie Śmiałowskich, dziadkowie Michaliny i jej kuzynów. Jak się okazuje, miejsce to skrywa wiele tajemnic, co potwierdza znaleziony przez małą dziewczynkę zeszyt, w którym znajdują się zapiski jej dziadka dotyczące rodowodu szlacheckiego rodu Śmiałowskich.

"Bo z nami Polakami zwykle bywa tak, że albo wszystko, albo nic.  Tryumf albo zgon. Niczego pomiędzy!"**

Swoim zwyczajem nie będę zdradzać treści żadnego z wątków. Napiszę tylko, iż powiedzenie, że "historia kołem się toczy ", czy też "historia lubi się powtarzać”,  w tej powieści znajduje stuprocentowe potwierdzenie. Chociaż  opisywane wątki dzieli około stu lat, to pewne zdarzenia  ponawiają się. Wady i przywary Polaków, bez względu na czas i losowe  doświadczenia się nie zmieniają. Buta, raptowność, zacietrzewienie, czyli najpierw akcja a później myślenie, niejednokrotnie były przyczyną bolesnych porażek naszego narodu.

Autorka na przykładzie bohaterów, tych z drugiej polowy XIX wieku, jak  i tych żyjących sto lat później pokazuje, że pycha i nienawiść dotyka wszystkich.

"Taka to już dziwna cecha naszego narodu, że chętniej staje przeciw czemuś ni za czymś. I zamiast popierać, to co dobre woli wskazywać złe. Sam siebie  też za nic nigdy nie obwinia, ale innych. I to na nich wylewa całą swoją złość, gdy mu się coś nie udaje." ***

Autorka poprzez historię życia swoich bohaterów, przekazuje nam uniwersalne prawdy, które bez względu na czas są i będą ponadczasowe. Ot chociażby „....człowiek zawsze na początku swojej drogi otrzymuje wiele różnych podpowiedzi. Po to został obdarzony rozumem, by mógł sam wybrać dla siebie tę najlepszą..."****

czy też

"...nie ma lepszego połączenia niż to z serc i rozumu. Dlatego przygarnij i hołub należycie to ,co da Ci los i spożytkuj najlepiej jak potrafisz. Zawsze kieruj się tak rozumem jak i sercem."*****

Wsiąkając w treść przeniesiemy się do XIX wieku. Zaczytując się w fabułę, trafimy na lekcję historii, z której dowiemy się jak wyglądało życie na ziemi podlaskiej i jakie tam panowały obyczaje. Trudno dzisiaj sobie wyobrazić, ale wtedy prawie we wszystkich ówczesnych rodzinach o wszystkim decydował ojciec i ... jego pięść . Historia po raz kolejny zatacza koło i dziś, w wielu domach taki model rodziny nadal funkcjonuje….

W swojej najnowszej powieści autorka przypomina także czasy stanu wojennego, kiedy to w sklepach nie było towaru, a za kapsle można było dostać w sklepie... bieliznę osobistą. Visolvit jadło  się zanurzając w saszetce mokry palec, a niemiecki katalog OTTO był kanonem mody. Myślę, że wielu obserwatorów bloga w tym miejscu przypomni sobie, te i inne wydarzenia, będące znamienne dla  tego okresu.

„Nić Arachny” to także powieść obyczajowa, dlatego  bohaterzy przeżywają życie korzystając z pełnej palety emocji, brylując w jego blaskach i cieniach. Szczęśliwe  i nieszczęśliwe miłości, niechciane ciąże i dzieci, praca, szkoła, trudy dnia codziennego, próby samobójcze, choroby.  To wszystko stanowi treść  pierwszego tomu najnowszej sagi Kosin. A wśród tego, wątek tajemniczej  zielarki i znachorki Arachny…Koniecznie sięgnijcie po tę  piękną, wartościową i pouczającą powieść. Zapewniam, że to nie będzie stracony czas. Serdecznie Wam ją polecam na nadchodzące jesienne dni, a ja z ogromną  niecierpliwością czekam na tom drugi.

Książka została przeczytana w ramach wyzwań : 52 książki

Przypisy:

* R. Kosin: "Nić Arachny", Wydawnictwo Filia, Poznań, s. 34

**Tamże, s. 45

***Tamże, s.403

****Tamże, s. 316

*****Tamże, s. 316

 

Polecam,

Katja