"Lato utkane z marzeń"- Gabriela Gargaś

Witajcie.

„Nie płacz w liście

nie pisz, że los ciebie kopnął

nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia

kiedy Bóg drzwi zamyka- to otwiera okno

odetchnij popatrz

spadają z obłoków

małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia

a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju

i zapomnij, że jesteś gdy mówisz że kochasz

ks. Jan Twardowski

Od tego cytatu chciałabym rozpocząć recenzję najnowszej książki Gabrieli Gargaś pt. „Lato utkane z marzeń”. Dlaczego? Dlatego, że według mnie te słowa oddają wszystko to, co zawarła pisarka w powieści. I warto je zachować na dłużej w pamięci.

„Lato utkane z marzeń” jest kontynuacją książki, która została wydana zimą a nosi tytuł ”Wieczór taki jak ten”. Nie ukrywam, że nie mogłam się już doczekać ciągu dalszego, gdyż interesowało mnie co dzieje się u bohaterów magicznego bieszczadzkiego miasteczka. Dlatego dzisiejszy dzień zarezerwowałam wyłącznie na to, aby swoją ciekawość zaspokoić. Akcja rozpoczyna się mniej więcej pół roku po wydarzeniach zimowych i sporo się od tego czasu zmieniło. Co, tego Wam nie zdradzę i musicie się sami  o tym przekonać. Mogę napisać  tylko, że książkę czyta się bardzo dobrze i szybko, a jest to zasługa lekkiego i przyjemnego w odbiorze pióra Pani Gabrieli. Rozdziały napisane z perspektywy różnych bohaterów, są krótkie i ciekawe  w odbiorze.

Na łamach stron odwiedzamy Miśkę w Różowym Pensjonacie. Panuje tu atmosfera tak serdeczna, że czytelnik z przyjemnością chciałby go odwiedzić i napić się kawy.  Dzięki zastosowanej retrospekcji poznajemy losy Amelii.  Bardzo mi się to spodobało, bowiem dzięki temu poznajemy genealogię problemów z jakimi obecnie mierzy się kobieta. Pisarka wprowadza do powieści nowych bohaterów, którzy  potrafią zaskoczyć, zamącić i… no właśnie. Nie mogę Wam wszystkiego napisać, bowiem  nie mielibyście przyjemności z czytania  „Lata utkanego z marzeń”.

A czy ktoś się zastanawiał, dlaczego właśnie taki tytuł? Ja myślę, że każdy ma marzenia, które są ukryte głęboko na dnie serca, a często to właśnie taka pora jak lato powoduje ich spełnienie. Czy mam rację?- jeśli chcecie się dowiedzieć jakie marzenia mają bohaterowie  powieści, koniecznie sięgnijcie po nią.

„Mówiła mu, że kocha- na dzień dobry, dobranoc, na uśmiech, na podanie ręki. 

Teraz wie, że nie można nadużywać słowa „kocham” bo traci na wartości."* 

 

Gabriela Gargaś  w książce porusza wiele tematów- utracona miłość, ucieczka, duża różnica wieku między partnerami, niełatwa relacja partner dziecko, czy ucieczka. Gargaś podkreśla, że szczególnie ostatni problem jest widoczny nie tylko w rodzinach patologicznych, ale również w tak zwanych dobrych domach, gdzie dzieci mają prawie wszystko. Dlaczego „prawie”- bo nie mają najważniejszego, czasu spędzonego z rodzicami, z rodziną. Zapracowani rodzice zapominają o tym, że miłości nie da się kupić, a pieniądz nie rozwiązuje problemów.

 „Nic nie da się nadrobić. Stracony czas na zawsze pozostanie straconym” **

 

No właśnie, jak to jest? Czy zastanawialiście się nad tym, czy stracone godziny na zawsze pozostaną nie do odzyskania? Wielokrotnie w życiu bywa tak, że człowiek dokonuje złych wyborów. Często wiąże się to z brakiem doświadczenia, młodym wiekiem. Ale przecież zawsze można zawrócić i naprawić to co złe. Przynajmniej się starać. Problem w tym, że często słowo "przepraszam" jest zbyt trudne do wypowiedzenia i to ono powoduje, że relacje człowieka z drugim człowiekiem nie są idealne. O tym też przekonują się bohaterowie „Lata”.

Pisarka na łamach swojej powieści przypomina, że nie można nikogo osądzać, bez względu na to jaką decyzję podjął w swoim życiu. Często ta decyzja nie jest do zaakceptowania przez najbliższych, ale przecież każdy musi popełnić w swoim życiu błędy po to,  aby wyciągnąć z nich wnioski. Życie uczy, że nie zawsze jest kolorowo tak jakby się chciało. Życie to nie bajka z happy endem.

Pisarka wkracza również w problemy małżeńskie i nie boi się pisać o tęsknocie ukrytej w sercu czy w myślach. Podkreśla, że wielokrotnie człowiek nie wypowiada tego co czuje, bojąc się odrzucenia. Więc czy warto wszystko w sobie tłamsić i tym samym unieszczęśliwiać się?

Bardzo zaskoczyło mnie zakończenie. Myślę, że jest ono podyktowane tym, że to swojego rodzaju furtka i tym samym nie koniec losów bohaterów ze Złotkowa.

Czy podobało mi się „Lato utkane z marzeń”? Zdecydowanie tak, podobało mi się.  Ale niestety nie miało tego „Czegoś” co miał „Wieczór taki jak ten”. Być może moje odczucia podyktowane były tym, że nie zawsze akceptowałam zachowania bohaterów.A może dlatego, że niedawno czytałam książkę o podobnej tematyce.Tego nie potrafię powiedzieć. Absolutnie nie skreślam „Lata” i czekam z wielką niecierpliwością na jego kontynuację. Polubiłam bohaterów, bardzo kibicowałam Amelii, z zaciekawieniem śledziłam historię Jadwigi.

„Lato utkane z marzeń” to idealna książka na letni wieczór, to pozycja, od której nie można się oderwać, to książka, która pozostawia po sobie ślad  w postaci przemyśleń i…marzeń. Myślę, że każdy z Was będzie miał je inne, dlatego nie czekajcie i sięgnijcie po powieść. Polecam!

 

Za możliwość przeczytania powieści bardzo dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.

Książka przeczytana w ramach wyzwań: 52 książki

Przypisy:

*G.Gargaś" Lato utkane z marzeń", Wydawnictwo Czwarta Strona, Poznań, 2018, s.101

**Tamże, s. 28